Skafander i motyl - Livro de bolso

Byl esteta i kochal zycie. Ale zycie nie wzielo tego w rachube. Jak w skafandrze zamknelo go w jego wlasnym ciele. Wylew krwi do mozgu zaskoczyl go w chwili, gdy wyprobowujac nowy model BMW, jechal na spotkanie z nowa towarzyszka zycia. Byl 8 grudnia 1995 roku. Swiadomosc odzyskal w styczniu. Ale byla to swiadomosc zamurowana jak w wiezieniu, w znieruchomialym ciele, nad ktorym nie mial zadnej kontroli. Widzial, slyszal, nie stracil powonienia - ale stracil swoje cialo. Nie mogl nawet przelykac pokarmow ani oddychac bez pomocy aparatury medycznej, a jedynym zewnetrznym wyrazem obecnego w ciele zycia byla mrugajaca jak motyl lewa powieka i nieznaczne poruszenie glowa. Skafander i motyl. W takim stanie napisal te ksiazke: o losie i o zyciu, rzecz jasna, ale takze o stosunku duszy do ciala, o stosunku myslenia i odczuwania do wlasnej cielesnosci. Znaczenie tej ksiazki nie sprowadza sie do sensu czysto literackiego lub nawet filozoficznego, bo jest ona zdarzeniem splatajacym w niepodzielna calosc literature i egzystencje. Jean-Dominique Bauby zmarl 9 marca 1997 roku, trzy dni przed ukazaniem sie Skafandra i motyla.